هفته نامه «نماینده» - حجت‌الاسلام «رسول منتجب‌نیا» یک عضو برجستۀ حزب اعتماد ملی است که سابقۀ سه دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی را در کارنامه سیاسی خود دارد. وی پیش از انتخابات ریاست مجلس در مصاحبه‌هایی با حمایت تمام‌قد از «محمدرضا عارف» گفته بود او را از نظر شخصیت و قدرت اصلح‌تر از دیگران می‌داند و اظهار امیدواری کرده بود منتخب اول مردم تهران رئیس مجلس شود.
چند هفته پس از اعلام نتیجه انتخابات ریاست بهارستان دهم به سراغ وی رفتیم و سؤالاتی را در زمینۀ مسائل سیاسی روز کشور و حضور اصلاح‌طلبان در مجلس پرسیدیم.
متن کامل این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید:
* در انتخابات ریاست مجلس رقابت بین آقای لاریجانی و عارف بود که لیدر لیست امید نتوانست حداکثر آرا کسب کند و برخی هم‌طیفان خود وی در جریان اصلاحات می‌گویند عارف کاریزمای لازم را ندارد؛ شما دلیل این شکست را چه میدانید؟
ببینید لیست امید در شرایطی بسته شد که چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب در سطح کشور اکثراً رد صلاحیت شده بودند و به‌ناچار ما از چهره‌های غیر معروف استفاده کردیم و لیست را توانستیم تا حدی پیش ببریم؛ هنوز هم کامل نشده بود و برخی از حوزه‌های انتخابیه حتی از افراد غیر مشهور کاندیدا نداشتیم.
کسانی که در لیست امید قرار گرفتند میثاق‌نامه‌ای را امضا کردند که در مجلس به آن پایبند باشند، در مورد فراکسیون امید و در مورد انتخاب هیئت‌رئیسه و چیزهایی که در مجلس اتفاق می‌افتد؛ این امضای میثاق‌نامه یک نوع تعهد اخلاقی و انسانی بود که دوستان ما به آن متعهد شدند و باید پایبند بودند.
در جلساتی که فراکسیون گرفت جمعیتی که شرکت کردند ۱۵۸ نفر حضور داشتند و امضا کردند و نشان دادند که ما در این فراکسیون هستیم و به عهدمان وفاداریم، علاوه بر اینکه تعدادی هم غایب و در مسافرت بودند؛ حالا چرا در انتخاب رئیس مجلس این جمعیت به ۱۰۳ کاهش یافت به نظرم عوامل مختلف دست‌به‌دست هم داد.
یک عامل این بود که بعضی از دوستان اصلاح‌طلب دیدگاه‌ها و نظارت دیگری را داشتند کما اینکه در مصاحبه هم بعضی از چهره‌های کارگزاران یا غیر کارگزاران اعلام کرده بودند که به نظر ما در شرایط فعلی اگر لاریجانی رئیس شود به نفع جامعه و به نفع کشور است و به امنیت و آرامش و اتحاد کشور کمک می‌کند و نگران بودند که اگر عارف رئیس مجلس شود حملات علیه وی و مجلس افزایش می‌یابد.
آنها مصحلت‌سنجی می‌کردند که عارف در این مرحله رئیس نشود و لاریجانی شود و این می‌تواند یک لنگر ثبات و استقراری برای مجلس و جامعه باشد؛ تعداد قابل‌توجهی از آنها در مصاحبه‌ها حرف زدند آقایان عبدی، زیباکلام، کرباسچی و آقای عطریانفر و تعدادی از گروه‌ها این‌ها جز اصلاحطلبها بودند ولی دیدگاه مخالفی داشتند طبیعتاً این مؤثر است و تعدادی از افراد را می‌تواند متزلزل کند یا نظرشان را برگرداند.
عامل دیگری که مؤثر بود این بود که افرادی که وارد مجلس شدند بسیاری از آنها دوره اولشان بود و آشنا به مسائل مجلس نبودند و به کسانی که آنها را راهنمایی کند نیاز داشتند. خب آقای لاریجانی رئیس مجلس بود و در ارتباط تلفنی و حضوری منتخبان بود و نظر آنها را جلب می‌کرد.
اما عارف ستاد قوی نداشت که بتواند با کاندیداها ارتباط برقرار کند؛ حتی بعضی از منتخبان به ما گله می‌کردند که می‌خواهیم با عارف ملاقات کنیم اما دفتر وی به ما وقت نداده و گفته این روزها فرصت ندارد از یک‌سو دافعه بود و از یک‌سو هم جاذبه. این را هم در کنار آن عامل قبلی قرار دهید.
همچنین تعدادی از لیست امید کسانی بودند که اصلاح‌طلب نبودند ما به ملاک هواداری دولت آنها را وارد لیست کرده بودیم و عجیب این است که بعضی از وابستگان به دولت هم در انتخاب رئیس مجلس فعالیت می‌کردند تبلیغ می‌کردند به نفع لاریجانی و با منتخبان تلفنی یا حضوری تماس می‌گرفتند و از آنها خواستند که به لاریجانی رأی دهند علی‌رغم اینکه آقای روحانی اعلام کرده بود دولت بی‌طرف است و نظر نمی‌دهد و آقای انصاری هم همین‌طور ولی ما مطلع شویم تعدادی از وزرا راه افتاده بودند و به نفع لاریجانی تبلیغ می‌کردند و از منتخبان می‌خواستند به لاریجانی رأی دهند.
در کنار همه این مسائل یک دلهره و ترسی هم در بعضی از منتخبان وجود داشت که آیا اگر ما به‌مجرد ورود مجلس وارد فراکسیون امید شویم و به ریاست عارف رأی دهیم آیا برای مشکلی ایجاد نمی‌شود؟ و مشکلی پیدا نمی‌کنیم در اعتبارنامه و ورود به مجلس چون داستان خانم خالقی را شنیده بودند.
این چند عامل را کنار هم بگذارید نتیجه این می‌شود روز رأی‌گیری لاریجانی ۱۷۳ رأی و عارف ۱۰۳
* پس آقای عارف ارتباط کافی با منتخبان و درواقع کاریزمای لازم را نداشت؟
بله، آقای لاریجانی سال‌ها در مجلس بود و چم‌وخم نمایندگی ارتباط با نمایندگان را می‌دانست اما آقای عارف این‌گونه نبود و حتی بعضی از نمایندگان گله می‌کردند که می‌خواهیم وی را ببینیم اما عارف وقت نداشت و طبیعی است این عوامل موجب ریزش آرا وی شد.
* آیا ممکن است عارف برای انتخابات آینده ریاست جمهوری ورود کند؟ اصلاً اصلاح‌طلبان برنامه‌شان برای انتخابات آتی چیست؟
اصلاح‌طلبان قطعاً برنامه و کاندیدا دارند و در انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای اسلامی ساکت نمی‌مانند منتها کاندیدای آنها چه کسی باشد بستگی به عملکرد آقای روحانی در این سال منتهی به انتخابات و ارتباطی که بین دولت و اصلاحطلبها پدید می‌آید دارد و همچنین رضایتی که مردم از دولت خواهند داشت.
بالاخره اصلاح‌طلبان بخش عظیمی از مردم را نمایندگی می‌کنند و می‌خواهند کسی را معرفی کنند که بیشتر بتوانند به مردم خدمت کند در دوره گذشته با شرایطی که به وجود آمد اصلاح‌طلبان به این جمع‌بندی رسیدند که روحانی را معرفی کنند و حتی از عارف هم تقاضا کردند که کناره‌گیری کند و میدان برای روحانی باز شود آیا در دوره آینده هم این شرایط است یا نیست این یک مقدار بستگی به شرایط آینده دارد و باید ببینیم که چگونه این رابطه بین دولت و مردم و دولت و اصلاحطلبها برقرار می‌شود تا بتوانند حمایت کنند.
ما امیدواریم این ارتباط به‌قدری نزدیک‌تر شود و رضایت مردم هم بیشتر از گذشته شود که اصلاح‌طلبان بتوانند بدون درنگ و تردید مجدداً از روحانی حمایت کنند و با سرفرازی وی را مورد پشتیبانی خود قرار دهند.
* درواقع شرط حمایت اصلاح‌طلبان از روحانی این مواردی است که گفتید؟
این شرط نانوشته است و شرطی نیست که جایی تصمیم‌‌گیری شده باشد.
* آقای زیباکلام و برخی دیگر از اصلاح‌طلبان می‌گویند عارف یا ظریف به جای آقای روحانی در انتخابات حضور پیدا کنند نظر شما در این زمینه چیست؟
آقای زیباکلام نظر شخصی خود را می‌گوید کما اینکه من هم نظر شخصی را می‌گویم؛ در این مرحله ما تأکید داریم احزاب حضور پررنگ‌تری داشته باشند و کمتر سراغ چهره‌ها برویم و احزاب بنشینند و جرح‌وتعدیل کنند و برنامه را ببینند و ارزیابی کنند و احزاب حرف آخر را بزنند احزاب رسمی و شناسنامه‌دار کشور باید در انتخابات آینده چه سیاست ریاست‌جمهوری و چه شوراها میدان داشته باشند و بتوانند مردم را به آنچه صلاحشان است، راهنمایی کنند.
نظر شما